SACN

Mijn allereerste marathon, 14 april 2024, Rotterdam! Bloed, zweet en tranen!
Van jong meisje af aan geïnspireerd door mijn beide 2 broers die marathons lopen en hun eerste marathonwedstrijden heb ik aan de zijlijn live mee gevolgd, in Antwerpen, Eindhoven, Düsseldorf, Frankfurt… . Altijd veel respect voor hun gehad.
Nooit gedacht dat ik een marathon zou lopen, maar ik kan met trots zeggen dat ik mijn allereerste marathon in Rotterdam heb gelopen. Lee Towers heeft gelijk, you will never walk alone. Na 5 halve marathons in Hamont-Achel, Eindhoven, Venlo, Etten-Leur te lopen, kriebelde het om een andere uitdaging aan te gaan: de MARATHON! Wanneer ik kon, schreef ik me direct in voor de marathon van Rotterdam. Na 7 dagen was deze al uitverkocht!
Dus op 22 januari begon officieel mijn 3 maanden trainingsschema, met heel veel zin begon ik aan mijn nieuw avontuur! Waarin ik 4x per week looptrainingen deed (lange duur, als tempo en intervaltrainingen) en 1-2x per week kracht/pilates deed voor spierversterkende oefeningen en om niet in een blessure te geraken. Dit in combinatie met mijn werk, als bewegingsdeskundige in een dienstencentrum voor mensen met een verstandelijke beperking en in mijn vrije tijd nog badmintontrainster voor mensen met een zowel fysieke en/of mentale beperking, had ik een drukke periode voor de boeg. Maar ik had meestal wel altijd energie om te lopen en was vastberaden om mijn trainingsschema te volgen. Lopen is een passie voor mij! Soms liep ik wat te veel en moest mijn trainer me intomen, wat niet makkelijk was, want als ik voor iets ga, dan ga ik er 100% voor! Ik ging door weer en wind, de ontelbare regenbuien, windstormen, soms na het werk lopen in het donker, fijn dat mama met een licht meefietste anders wist ik niet waar ik moest lopen. Ook papa die met me meefietste met water op mijn langste duurloop van 36km, 3 weken voor de grote dag. Zo kon ik mijn drinken en energygels voor de laatste keer testen. Want het laatste wat je wil is maag-en darmklachten hebben tijdens die grote dag.
In de laatste 2 weken voor mijn marathon, stond rust en veel slapen centraal. In de mate van mogelijke ging ik vroeger naar bed. Dit werkte een beetje averechts voor mij, ik wilde wat ik het liefste doe, lopen! Maar dit was nodig om in Rotterdam te shinen. Enkele dagen voor de marathon stond ik te springen om eindelijk die marathon te lopen. De dag voor de marathon ben ik extra vroeg gaan slapen, maar heb ik welgeteld 3-4uurtjes geslapen door de stress. Die zenuwen niet normaal. Om 6u30 ging de wekker af, ik at nog witte boterhammen met honing en een banaan op. Maar kreeg het bijna niet binnen, de zenuwen! De dag ervoor ook heel wat koolhydraten naar binnen gespeeld, van witte pasta tot rijsttaartjes tot pannenkoeken…. Ik kon geen koolhydraten meer zien. De dag ervoor had ik mijn startnummer opgehaald aan de Marathon Expo dat scheelde wel tijd op deze dag, zo kon ik min of meer rustig naar de start gaan.
Om 10u14 ging het startvak waar ik stond van start, wooow het gaat echt gebeuren, kriebels overal! We begonnen over de Erasmusbrug te lopen met veel adrenaline. Het was de uitdaging om niet te snel te starten, na km 2 moest ik wat gas terugnemen, ik startte te snel. We liepen bij km 5 langs de Kuip, ik voelde dat het een warme dag zou worden. Het waren de eerste zonnestralen van het jaar. Dus knoopte ik in mijn oren dat ik goed moest luisteren naar mijn lichaam en bij elke drankenpost water moest drinken. Bij km 28/29 gingen we voor de 2de keer over de ‘gevreesde’ Erasmusbrug, hier had ik geen problemen mee, juist erna bij km 30 kreeg ik een grote steek in mijn zij, hier heb ik het tempo even moeten laten zakken, daarna ging het weer. Daarna bereikte ik het Kralingse Bos, hier was het algemeen bekend dat er veel mensen hier sneuvelen. Ik kan het je zeggen, dit klopt! Het was daar een slagveld, mensen die wegdraaiden, kramp kregen, opgaven… Maar ik bleef verder lopen en probeerde te focussen op mijn eigen ademhaling en stappen die ik zette. De echte man met de hamer kwam ik in de laatste 5km tegen. Maar blijven lopen zat in mijn gedachte. En er waren veel supporters die je kracht gaven!
Woorden schieten me tekort om mijn allereerste marathon te omschrijven, het was één groot feest om daarin te lopen. Van begin tot einde werd je gedragen door het publiek aan de zijlijn, wat een sfeer, ze sleepten je er doorheen bij de moeilijke momenten met hun feestvreugde. Ik raad elke hardloper dit aan, want het is een belevenis die je met eigen ogen moet ondervinden.
Ik had op voorhand geen doel voor ogen in welke tijd ik zou finishen, een marathon is geen sprint maar 1 groot avontuur waar je op heel veel factoren moet letten. Denk aan de juiste voeding en drank voor en tijdens het lopen, de weersomstandigheden, de vorm van de dag, stress,… Er kan zoveel mislopen tijdens de wedstrijd. Een ruim doel had ik wel voor ogen, sowieso onder de 4uur eindigen en gewoon finishen!
Mijn officiële tijd: 3u48'12", ben er tevreden over, wel wat dipjes bij 31,36 en 41km gehad, maar uiteindelijk geen gevreesde terugval. Was heel tevreden, want het is toch een groot verschil met halve marathons te lopen. Dus mijn doel was zeker behaald.
Toen ik uitgeput aankwam bij de finish, maakte ik nog een laatste versnelling bij het oplopen van de Coolsingel om nog tientallen lopers in te halen. Elke loper voelde zich als een held. Met tranen in mijn ogen realiseerde ik me dat mijn doel meer dan behaald had, mijn harde trainingsarbeid van 3 maanden was het meer dan waard, wat een kippenvelmoment en ook bij de start, toen Lee Towers zong: “You will never walk alone…” , iedereen zong mee met dat lied.
Na de finish kon ik nog gelukkig wandelen, maar meer als een pinguïn, maar zo trots en gelukkig met die mooie medaille. Juist na de finish genoot ik oprecht van een cola (de enige echte) en winegummetjes, daar bekwam ik wel van. Van eten moest ik niks hebben, wel in de avond, toen gingen we lekker ribbetjes eten en dat smaakte!
Bedankt aan mijn ouders voor alle steun en support! Papa die heel goed de weg in Rotterdam kent en mama om me emotioneel te steunen. Want in de aanloop was het toch heel stressy geweest. Naderhand helemaal niet nodig, maar ja dat is eenmaal het aard van het beestje. Ook bedankt aan mijn broer Nick om helemaal speciaal voor mij naar Rotterdam te rijden om voor me te supporteren en voor een stukje bij km 25 met me mee te lopen. Natuurlijk ook de mensen thuis die gesupporterd hebben, dit voelde ik tot in Rotterdam.
Op naar een volgend doel? 😜💪 NATUURLIJK, PR’s bestaan eenmaal om verbroken te worden. Eerst 2 weken goed recupereren om daarna verder te gaan trainen voor de volgende doelen. Zoals het provinciaal Halve Marathon in Hamont-Achel om vervolgens te trainen voor mijn 2de marathon… In december voor Valencia!

Ondertussen is ook dit alles achter de rug en liep ik in Valencia naar een nieuw clubrecord bij de senioren dames!

Bedankt aan mijn trainer Johan om de marathonmicroben aan mij door te geven en natuurlijk voor de topbegeleiding, zonder jou was het me ook niet gelukt.
Yes I am a marathonrunner! 😁💪 #trots

Ben je ook van plan om een marathon te lopen? Onderschat het niet en probeer er zo goed mogelijk voor te trainen. Het is echt niet te onderschatten, want als je er niet genoeg voor getraind hebt, dan is dit heel ongezond voor jouw lichaam. Want een marathon lopen is al sowieso een afbreuk op het lichaam. Onderschat ook niet de impact voor het thuisfront. Trainen kost tijd en energie!